En daar lig je dan...

En daar lig je dan op je yogamatje maar had het achteraf beter geweest als je, misschien was gaan wandelen, buiten met je haren in de wind. Allen of juist wel met iemand anders, dat kan ik niet bepalen. Want je lag daar niet op het goede moment. Voor jou dan hé!

‘s Middags belde je nog, met je vriendin en vertelde haar dat je vandaag alweer zó niet lekker in je vel zat. Er was weer gedoe geweest met dochterlief. Je stond op ontploffen en mopperde even flink over alles wat er ook niet lekker liep. En dan straks nog naar de yoga, je had er nul komma nul zin in! Vriendin lief zei: ‘Joh, dan ga je toch niet. Als ik het zo hoor gaat het hem tóch niet worden!’

Je sputterde tegen: Ja, maar ik heb er toch voor betaald. Het is goed voor mij. Dan kan ik mij ontspannen. Ik weet dat ik denk, als een echte ‘Hollander’! Sowieso zuinig en doen wat je had gepland en dus afgesproken. Van huis uit was dat ook wel een heel erg aangeleerde gewoonte. Het zou kunnen dat jij dat herkent. Later liggend, op je matje was het niets, het werkte en lukte niet. Je lag zo gespannen als een veer. Ik MOET ontspannen, nog meer doen wat de Yoga docente zegt, dan gaat het ontspannen vast wel lukken! Het was een teleurstellende les. Daarna sjokte je moedeloos, met je matje onder je arm, naar huis met een stemming van min 8 onder nul.

Wat was er misgegaan?

Je was vergeten om beter in-te-tunen op jouw behoefte op dat moment.

In relatie met wat jij opdat moment kon opbrengen. Zodat jouw gedrag ervoor ging zorgen dat jij je wel kon ontspannen. Jouw irritatie en ongenoegen afnam doordat je voor een andere interventie had gekozen. Eigenlijk heb je niet goed genoeg geluisterd en gevoeld naar wat jij op dat moment nodig had.

Wat had beter gewerkt?

Dat had van alles kunnen zijn. Een douche nemen. Buiten wandelen: er even uit zijn. Met of juist zonder podcast op je hoofd. Je kledingkast ordenen. Een kaart kopen of maken voor Mirjam die binnenkort jarig is etc. Maar hoe weet je dan wat een slimmere keuze had geweest?

Ik ga het je uitleggen…

Toen ik in de psychiatrie werkte, had ik vaak te maken, met cliënten met heftige emoties die soms leidde tot crisisgedrag. Vaardigheden om dat gedrag positief te managen waren en zijn, altijd heel belangrijk. Ik leerde dat het belangrijk was om;

1. De emotie die er is te accepteren: oordeelsvrij.
2. Te ontdekken, wat past bij de behoefte?
3. Welke opties zijn er?
4. Wat past in deze situatie?
5. Wat wordt de keuze? De eigen oplossing: werkt altijd het beste.
   

Het gevolg was en is altijd, dat de emotie die verstorend werkt wordt afgezwakt. Het gedrag, de activiteit wat ingezet gaat worden, schaadt anderen én jou niet. Het zorgt ervoor dat je in een ander flow komt, waar je makkelijker weer verder mee kan.

In mijn afstudeerscriptie, heb ik een schema ontwikkeld, die ik het ‘8 vakkenschema’ heb genoemd. Een eenvoudige titel, voor een effectief en eenvoudig model om emoties versus behoeften goed op elkaar af te stemmen. Het succes is: De inhoud van dit schema, omdat je die zelf hebt bedacht!